Sırma Boyoğlu

Ölümsüzleştiği tarih: 7 Eylül 1978

1958 yılında Erzincan’ın Refahiye ilçesinde dünyaya geldi. Ekonomik nedenlerle ailece İstanbul’a göç ederek emekçi bir semt olan Tuzla Yayla mahallesine yerleştiler. Çevresinde çok sevilen bir kişi olan Sırma Boyoğlu, devrimci düşüncelere amcası Ali Rıza Boyoğlu’dan etkilenerek sempati duydu.

07 Eylül 1978’de Tuzla’da bildiri dağıtan kalabalık bir sivil faşist grubuna aralarında Sırma Boyoğlu ’nun da bulunduğu devrimci demokrat güçler tarafından müdahale edilir. Müdahaleye karşı hazırlıklı olan sivil faşistler silahlı saldırıda bulunur. Bu saldırıda faşistler tarafından vurulan Sırma Boyoğlu yoldaş ölümsüzleşir.  Olay anında Sırma’nın yanında olan ve olaya tanık olan bir yoldaşının anlatımları:

“Çatışma içinde girdiğim ara sokakta yaralandım yere düştüm. Annem ve Sırma’da benim yanıma gelmek üzere sokağa giriyorlar. Halimi gören Sırma bana ateş etmeye çalışan faşistlere taş atmak üzere yerden taş alırken vuruluyor. O sırada benden 15-20 metre gerideler. Annemin “Adil Sırma vuruldu” haykırmasıyla geriye döndüm. Hızla Sırma’nın yanına geldim. Yaralı başını ellerimle tuttum. Sırma diye seslendim. Sadece bir iniltiyle cevap verdi. Orada başına isabet eden tek kurşunla Sırma’mızı kaybettik.

Bu arada iki yoldaşımı anmadan geçemeyeceğim. Çatışma seslerini duyan iki yoldaşım en ufak bir tereddüt göstermeden çatışarak onlarca faşistin arasından geçerek yanıma ulaşmışlardı. Onları bu vesileyle burada anıyor selamlarımı sevgilerimi iletiyorum.
Ayrıca bütün dostlarımın şunu da bilmesini isterim ki Sırma o an yanımda olsaydı benim kurşunlara hedef olduğumu görse bir an bile tereddüt etmeden önüme geçerdi. Çünkü Sırma kelimelerle ifade edemieyeceģim kadar fedakâr ve seven bir insandı.
Onun yaşamından bir yaşanmışlığı paylaşmak istiyorum. Doģuştan özürlü bir kardeşim vardı. Çocukluğu çok sorunlu geçiyordu. Annemin kardeşime bakmakta çok güçlük çektiğini görünce sınıfın en çalışkan öğrencilerinden biri olduģu halde bütün karşı çıkışlarımıza rağmen anneme yardımcı olmak için okula ara vermişti.
Onu binlerce kez andığım gibi bir kez daha özlemle anıyorum.
SIRMA’NIN VE BAŞTA İBRAHİM OLMAK ÜZERE DEVRİM YOLUNDA TOPRAĞA DÜŞEN TÜM DEVRİMCİLERİN YILDIZLAR YOLDAŞI OLSUN. SAÇTIKLARI IŞIKLAR YOLUMUZU AYDINLATSIN.
Herkese dostça sevgi ve selamlar.”          (Adil Boyoğlu)